تاریخچه‌ی لنزهای تماسی شفاف
مروری بر تکامل لنزهای تماسی شفاف از اولین نمونه‌های شیشه‌ای تا هیدروژل‌های امروزی
تاریخچه‌ی لنزهای تماسی شفاف
لنزهای تماسی، نمادی از نوآوری در تکنولوژی چشم هستند. اگرچه امروزه استفاده از لنزهای رنگی متداول است، اولین نمونه‌ها از لنزهای تماسی، پوسته‌های شفاف پوشاننده‌ی سطح چشم بودند. این مقاله به بررسی سیر تحول این لنزها، از شیشه‌های سنگین اولیه تا پلاستیک‌های سبک و هیدروژل‌ها می‌پردازد.
اختراع اولیه: لنزهای اسکلرال شیشه‌ای
در سال ۱۸۸۷ میلادی، فریدریش آنتون مولر نخستین لنز تماسی اسکلرال شیشه‌ای را ساخت؛ لنزی بزرگ که تمام سطح چشم را می‌پوشاند. اگرچه طراحی خلاقانه بود، اما استفاده از آن بسیار دشوار، ناراحت‌کننده و طاقت‌فرسا بود.
انتقال به پلاستیک سخت (PMMA)
در دهه‌ی ۱۹۳۰ میلادی، با ظهور پلی‌متیل‌متاکریلات (PMMA)، لنزهای شفاف سبک‌تری تولید شدند. PMMA نسبت به شیشه راحت‌تر بود، اما هنوز مشکل تهویهٔ کافی را داشت.
لنزهای پلاستیکی قالب‌گیری‌شده
در دهه‌ی ۱۹۴۰ تا ۵۰ میلادی، لنزهایی از PMMA قالب‌گیری‌شده تولید شدند که نسبت به مدل‌های دستی راحت‌تر و قابل تولید انبوه بودند.
ورود هیدروژل‌ها و لنزهای نرم
در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، لنزهای نرم هیدروژلی توسعه یافتند که به مراتب راحت‌تر بودند و امکان نفوذ اکسیژن را به قرنیه فراهم می‌کردند. این نقطه عطفِ واقعی در راحتی و ماندگاری استفاده از لنزها بود.
ظهور لنزهای رنگی
تا دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی، لنزها عمدتاً به‌صورت شفاف تولید می‌شدند. اولین لنزهای تماسی رنگی، حدود سال ۱۹۸۸ میلادی معرفی شدند؛ یعنی حدود یک قرن پس از اولین لنز شیشه‌ای مولر